In een vorige blog heb ik je er aan herinnerd dat we weliswaar voedingsmiddelen eten, maar dat het Licht is, waarmee we ons werkelijk voeden. Het zonlicht dat is opgeslagen in de planten die ons voedsel vormen. Alleen, hoe divers zijn alle levensvormen! De lichtenergie wordt niet alleen vastgelegd, maar neemt ook heel verschillende vormen aan en krijgt daarmee een grote diversiteit aan kwaliteiten.
Het wezen van de plant voegt namelijk iets toe aan deze lichtenergie. Of anders gezegd: het licht kan elke vorm aannemen. Hoe gaaf is dat, als je zo de wereld in kijkt, als je zo naar het leven kijkt! Het wezen van de plant, volledig aanwezig in het zaadje. Water (en de juiste temperatuur) wat het slapende zaadje tot leven brengt, en wat doet het dan? Het richt zich naar de zon! Er is een beweging van het zaadje de aarde in: de worteltjes die het plantje dragen, ondersteunen en ook voeden met water en mineralen. En deze wortels maken het mogelijk dat het plantje zich opricht, zijn eerste blaadjes boven de aarde uitsteekt en kan oprijzen naar de zon. ‘Hier ben ik!’ En het plantje ontvouwt zichzelf volgens zijn unieke patroon… Het ontvangt het licht van de zon en gebruikt dit om zichzelf tot uitdrukking te brengen op zijn unieke wijze, om zichzelf in zijn ZIJN te manifesteren. Het licht dat alle vormen kan aannemen, wordt in een vorm gegoten… En het is deze omgevormde lichtkwaliteit die wij weer tot ons nemen als voedsel, om ons mee te voeden.
En als wij dus een tomaat opeten, of een appel, en deze verteren, dan komen de specifieke kwaliteiten van deze planten vrij. Je zou ook kunnen zeggen dat we zo de informatie van de tomaat tot ons nemen.
En ja, het is verleidelijk om dan weer in stofjes te gaan denken, we zijn zo voorgeprogrammeerd om dat te doen. Want natuurlijk zitten er voedingsstoffen in de tomaat. Maar door alleen in stofjes te denken, schieten we niet alleen enorm tekort omdat we nog lang niet alle stofjes kennen en al helemaal geen benul hebben van alle interacties tussen deze stofjes. Al doet de wetenschap je nog zo geloven dat ze kennis bezit, ze weet meer niet dan wel (dit toegeven zou haar al een stuk geloofwaardiger maken). Maar bovenal: van het leven heeft ze geen benul. En dat een plant bewustzijn heeft, of in ieder geval meer is dan de stofjes waaruit ze is opgebouwd, dat is iets wat de wetenschap, of het stofjesdenken, niet (h)erkent. En zo neigen we dood te maken wat levend is…
Iedereen kent tomatenzaadjes. Al heb je er misschien nooit bij stil gestaan dat elk van die piepkleine zaadjes in het sap van de tomaat, een potentiele nieuwe plant is. Ikzelf bewaar ieder jaar wat zaadjes uit enkele vruchten. Door ze in wat water te laten weken, ontdoe ik ze van hun beschermlaag (het zurige sapje waarin ze bewaard worden opdat ze niet vroegtijdig ontkiemen). Dan droog ik de zaadjes en bewaar ze om ze in het volgende voorjaar te zaaien in kleine potjes. En dan zie ik na een week of vier he
el kleine kiemblaadjes opko
men uit de aarde. Heel langzaam groeit daaruit het tomatenplantje op. In het begin heel traag, heel voorzichtig. Maar op een gegeven moment heeft ze de smaak te pakken, en als de temperatuur meezit, dan groeit de plant als… uhh… een tomatenplant zo hard! Wat een levenskracht! En wat een uniciteit! Mijn komkommer die ernaast opkomt, ziet er echt heel anders uit…
Als je dit proces meemaakt en tot je door laat dringen, dan ga je echt anders naar je voeding kijken. Ik nodig je uit in deze verwondering.