Voeding is ‘in’. Geen rare uitspraak misschien, gezien de vele aandacht rond voeding en de veelheid aan visies over eten. Terwijl laatst een vriend zei: ‘ik houd me er niet zo mee bezig’.
Ik krapte me achter mijn oor. Volgens mij kan dat laatste niet. Iedereen heeft namelijk een relatie met voeding. Eten is een levensbehoefte.
En is het waar dat voeding nu meer ‘in’ is dan bijvoorbeeld 30 jaar geleden? Ik vraag het mij af.
Er is wel veel veranderd in de afgelopen 30 – 40 jaar. Aan de ene kant zijn we sterk verwijderd geraakt van de productiezijde van ons voedsel, en is er veel meer (sterk) bewerkt voedsel dan vroeger. Aan de andere kant is de aandacht voor de relatie tussen voeding en gezondheid zeker het laatste decennium enorm gegroeid. Als we ons erin gaan verdiepen zien we dat er vele waarheden zijn die ook nog vaak tegenstrijdig zijn. En de marketing pakt nieuwe ideeën graag op om ze tot een hype te maken. Niet zozeer met de nobele gedachte om ons te ondersteunen in onze gezondheid. Meer superfoods verkopen, bijvoorbeeld, betekent gewoon: geld. En het werkt. We blijken heel vatbaar voor al die gezondheidsclaims: het gaat immers over ons lijf!
Maar voeding heeft diverse componenten. De genietfactor van eten! De emotionele kant, hoe voeding een substituut of maskering kan zijn voor innerlijk ongemak of leegte. En ook het sociale én het spirituele aspect van voeding.
Ik geloof zeker dat de aandacht verschoven is en er nu meer bewustzijn gaat naar het gezondheidseffect van voeding. Dit als tegenhanger misschien van het verliezen van een directe relatie met ons voedsel. De meeste mensen weten niet eens hoe boontjes groeien. Laat staan dat ze weten wanneer het de ‘normale tijd’ is voor boontjes om te verschijnen in de winkel. En hoe mooi is het om met het hele dorp een oogstfeest te vieren met een gezamenlijke maaltijd als de aardappels gerooid zijn of de tarwe van het land komt?
Er valt veel meer te zeggen over factoren van deze tijd die van invloed zijn op de relatie voeding en gezondheid, maar ik denk dat we niet moeten onderschatten wat deze distantiatie tot ons voedsel ook in deze relatie doet.
En deze afstand heeft zeker ook invloed op de waarde die we toekennen aan ons voedsel. We gaan naar de winkel, het aanbod lijkt oneindig, we vinden dat vanzelfsprekend en gooien ons karretje vol. We stoppen vaak achteloos een boterham, koekje, of een stuk chocolade in onze mond. Vanzelfsprekendheid in plaats van dankbaarheid. En weer de verbinding aangaan. Het eren van wat we eten, wat moeder Aarde ons geeft. Om deze verbinding te ervaren, moeten we nu veel meer moeite doen. Maar ik durf te beweren dat daar ook veel gezondheidswaarde in te behalen is.
Dus, is voeding nu meer ‘in’ dan vroeger? In ons hoofd zijn we er veel meer mee bezig. Maar de verbinding met ons voedsel is voor veel mensen ver te zoeken…
Ik zal daar op allerlei manieren nog dieper op ingaan.